Αρ. Πρωτ. 1845/23.11.2011
Προς Υπουργό:
- Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης
Σε κατάρρευση κινδυνεύουν να οδηγηθούν τα κεκτημένα δεκαετιών των Ελλήνων εργαζομένων μετά την ψήφιση του νόμου 3899/2010, καθώς ήδη οι συλλογικές διαπραγματεύσεις οδηγούνται σε εκρηκτικά αδιέξοδα.
Ειδικότερα, με το άρθρο 16, παρ. 3 του Ν. 3899/2010, προσδιορίζεται ότι «η προσφυγή στη διαιτησία περιορίζεται στον καθορισμό βασικού ημερομισθίου ή και βασικού μισθού. Για τα λοιπά θέματα μπορεί να συνεχιστεί οποτεδήποτε η συλλογική διαπραγμάτευση προκειμένου να συναφθεί συλλογική σύμβαση εργασίας».
Αυτή η διάταξη πρακτικά σημαίνει, ότι σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων και του σταδίου της μεσολάβησης, ο διαιτητής της συλλογικής εργασιακής διαφοράς, που θα οριστεί από τον ΟΜΕΔ, δεν μπορεί να επηρεάσει τίποτε άλλο πλην του βασικού μισθού ή ημερομισθίου. Αυτό σημαίνει, ότι στη διαιτητική απόφαση δεν μπορεί να συμπεριληφθεί η διατηρητική ρήτρα, δηλ. ο όρος ότι «όλες οι διατάξεις προηγούμενων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και αντίστοιχων με αυτή Διαιτητικών Αποφάσεων, συλλογικών συμφωνιών και επιχειρησιακής συνήθειας εφόσον δεν έχουν καταργηθεί ή τροποποιηθεί, εξακολουθούν να ισχύουν και αποτελούν ενιαίο σύνολο», όπως κατά πάγια συνήθεια γινόταν μέχρι πρόσφατα.
Η κατάργηση της διατηρητικής ρήτρας στις διαιτητικές αποφάσεις σημαίνει ότι τα οικονομικά (πάσης φύσεως επιδόματα και αποζημιώσεις κ.λπ.) και θεσμικά δικαιώματα (ημέρες άδειας, ωράρια εργασίας, συνδικαλιστικές διευκολύνσεις κ.λπ.) που είχαν αποκτήσει για δεκαετίες οι εργαζόμενοι μέσω των κλαδικών, επιχειρησιακών και ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων, στην περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία για σύναψη συλλογικής σύμβασης θα εξανεμιστούν.
Οφείλει, άμεσα, το αρμόδιο Υπουργείο να επιληφθεί του θέματος, το οποίο συνιστά μια ωρολογιακή βόμβα στη λειτουργία των συλλογικών εργασιακών σχέσεων.
Κατόπιν τούτων, ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:
- Τι πρωτοβουλίες προτίθεται αναλάβει η ηγεσία του αρμόδιου Υπουργείου, προκειμένου να μη μείνουν αρρύθμιστες οι εργασιακές σχέσεις εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων που ήδη βλέπουν τις κατακτήσεις τους να καταργούνται συλλήβδην;
